Langs de Zwarte Zee naar Ankara

Nog voor Istanbul ontwaakt rijden we de gouden hoorn over, op weg naar de 15 Temmuz Sehitler Brug. Het is nog lekker rustig op de weg, dus we nemen de tijd om de Bosporus over te rijden en het Aziatische continent te bereiken. Na een tijdje stoppen we bij een kleine garage om de ontsteking af te laten stellen. Dat stond immers nog op het lijstje sinds de kleine storing in Sofia. Tegen de middag bereiken we Zonguldak waar we even parkeren om te lunchen. We bestellen twee gerechten uit de vitrine waarna de tafel wordt vol gepakt met allerlei salades en brood. We twijfelen even, maar besluiten er gewoon van te eten en af te wachten of de bijgerechten straks op de rekening verschijnen. Niet dus, en als Nadieh duidelijk laat merken dat de Baklava (een Turks nagerecht) erg goed bevalt, staat er meteen een extra portie op tafel. Dat zou later nog maar een tipje van de Turkse gastvrijheid blijken. Ons doel voor vandaag is het schilderachtige Amasra. Een kleine badplaats aan de Zwarte Zee die druk bezocht wordt door dagjesmensen en twee buitenlandse toeristen die nogal wat hoofden doen keren. We overnachten op een heuvel met een mooie zonsondergang, de eerste wildkampeerplek van deze reis.

Op weg naar Ankara stoppen we in Safranbolu, een Unesco stadje met Ottomaanse architectuur. Behoorlijk toeristisch maar erg gezellig, door de passende decoratie van de pleinen, huizen en winkeltjes hangt er een Aladdin-achtige sfeer. We rijden nog een stuk door en overnachten ongeveer vijftig kilometer voor Ankara. Op die manier zijn we de volgende ochtend vroeg in de stad maar kunnen we nog een mooi plekje vinden om te slapen en douchen. We zijn inmiddels namelijk voorzien van een eigen douche: een vijf liter kan die we elke ochtend ergens met water vullen en waarvan we de dop hebben voorzien van gaatjes. De kan staat de hele dag in de bus, precies boven de motor, zodat we elke avond van een warme douche kunnen genieten.

De charmes en romantiek van Istanbul vinden we in Ankara niet terug. De stad is sinds 1923 hoofdstad van Turkije en ging door een vrij ongecontroleerde ontwikkeling en een enorme groei. Vanaf de oude stadsmuren zijn de oude en krakkemikkige wijken duidelijk herkenbaar en is goed te zien hoe ze stukje voor stukje plaats moeten maken voor nieuwbouw. Ook binnen de stadsmuren zijn de oude vervallen huizen nog voor een groot deel bewoond. In de verte zien we het enorme mausoleum van Kemal Atatürk en besluiten er heen te lopen. Het complex is gigantisch, met een lange oprijlaan, musea, een groot plein met indrukwekkende bouwwerken en tot slot de hal met de tombe van Atatürk. Verder bekijken we de restanten van de Tempel van Augustus en koelen we een poosje af in het museum van de Anatolische beschaving. We liepen afgelopen jaar al heel wat musea in en uit, maar zijn onder de indruk van de manier waarop de historische collectie tentoongesteld staat. Het zou een voorproefje blijken van de archeologische monumenten die we de komende dagen bezoeken.

We gaan nog even opzoek naar de traditionele hoofdstad ansichtkaarten en rijden vervolgens de stad uit tot we een rustig plekje vinden om te slapen.