Paragliden in Bolivia!

In Sucre komen we er bij toeval achter dat onze volgende bestemming een perfecte plek is om te leren paragliden. Nou is paragliden niet bepaald een typisch Boliviaanse sport, maar wel een sport die al een aantal jaren door onze hoofden spookt. Vooral na dagenlang gekeken te hebben naar de tientallen zweefvliegers in Pokhara, Nepal, raken we het idee ooit zelf eens te vliegen niet meer kwijt. Tot nu toe hakten we de knoop nooit door. Te duur, te gevaarlijk, te veel tijd, genoeg hobby’s. Maar tijdens de busrit van Sucre naar Cochabamba beloven we onszelf op zijn minst eens te gaan informeren. Tijd is immers geen probleem.

Als we via Whatsapp contact leggen met AndesXtremo blijkt ‘te duur’ ook geen rede meer te zijn tot uitstel. De introductiecursus is weliswaar niet ‘Bolivia-goedkoop’, maar wel een stuk vriendelijker geprijsd dan een cursus in Europa. Een dag later ontmoeten we Marcelo, eigenaar van AndesXtremo en paraglide instructeur. Jarenlange ervaring, gecertificeerde instructeurs en degelijke Europese gliders en harnassen beperken de factor gevaar tot een minimum: We gaan ervoor en plannen twee dagen ground-handling op een sportveld, twee instructieve tandemvluchten, theorielessen en acht solovluchten.

Twee ochtenden lang staan we op een voetbalveld aan de rand van de stad en kijken gespannen naar de windzak. Het wachten op de juiste wind blijkt één van de grootste uitdagingen om de glider soepel de lucht in te krijgen en te kunnen controleren voor een veilige start. We rennen keer op keer met lichte tegenwind naar de overkant van het sportveld en proberen het juiste moment te vinden om de risers los te laten en de glider boven ons hoofd te controleren. Gelukkig is onze conditie sinds Patagonië nog niet verdwenen en na twee ochtenden zit de routine min of meer in onze hoofden, benen en armen.

Een dag later rijden we voor onze eerste tandemvlucht naar Huayllani en stoppen bij de landingzone om de windzak te plaatsen. Dàt is even schrikken. Geen grote zachte weide zonder obstakels zoals we die zagen in Nepal, Duitsland en Zwitserland, maar twee dorre steenachtige open plekken ter grote van twee voetbalvelden, de twee velden van elkaar gescheiden door een kleine maar steile helling. Aan de rand van de velden onder andere struiken, bomen, een huis en even verderop een paar hoogspanningsmasten. Gelukkig staan er vandaag tandemvluchten op het programma. Nadieh vliegt eerst en na een korte soepele aanloop komt eerst Nadieh, en een fractie later instructeur Marcelo met de voeten van de grond. Tijdens de tandemvluchten nemen we na de start de remmen om de wing te besturen over van Marcelo en vliegen richting de landingzone waar Marcelo de controle weer over. De landing met Ruben verloopt niet helemaal vlekkeloos, maar het blijft bij een paar schrammen en een flinke kras op Rubens helm. De volgende dag verlopen de tandemvluchten probleemloos en hebben we zelfs tijd even van het uitzicht en het gevoel van het vliegen te genieten.

En dan is het zo ver: Onze eerste solovlucht.
Solo.
Alleen.
Vliegen.

Zevenhonderd meter boven de landingzone zwevend langs de rand van de Boliviaanse Andes. Nadieh vliegt wederom eerst. Harnas aan, gecheckt en dubbel gecheckt, helm op, radio gecheckt en de glider vastgeklikt in de carabiners. Nog één keer controleren of de lijnen vrij liggen en wachten op de juiste wind. Instructeur Alex in zijn radio: “Ready when you are”. Na twee stappen komt de glider naar boven, risers los, hoofd naar voren en armen naar achteren, rennend richting de afgrond de wing corrigeren en los, vrij van de aarde. Op aanwijzing van Alex de koers licht corrigeren en nog geen tien seconden na een probleemloze start zit Nadieh in het harnas. Door de radio klinkt Marcelo vanaf de landingzone: “I can see you already, keep breathing slowly, minimum tention on the brakes and relax, you are doing awesome buddy”. De kalme stem van de instructeurs helpt enorm om ontspannen genoeg te blijven en voor het eerst richting de landingzone te sturen. Het vliegpatroon, bepalen van de richting om te landen en de timing om aan te vliegen volgen via duidelijke instructies per radio en Nadieh kan haar eerste zachte landing noteren terwijl Ruben boven op de berg opgelucht de landing van Nadieh via de radio heeft gevolgd.

Bij Rubens eerste startpoging schiet de wing door en volgt er een tweede succesvolle poging. De mix van gevoelens is onbeschrijfelijk. Zenuwachtig, opperste concentratie en toch soms even genieten van het moment. Even een blik omhoog terwijl de zon door het doek van de wing schijnt, een blik recht omlaag om de hoogte te voelen en meteen weer gefocusseerd op het aanvliegen richting de landingzone en het opvolgen van de instructies. Bij elke volgende vlucht worden de instructies van Alex tijdens de start en Marcelo tijdens de landing minder en volgen er vooral correcties. Tijdens Rubens vierde vlucht valt de radioverbinding vlak voor het aanvliegen om te landen weg. Een paar seconden om te ontdekken dat de radio niet meer functioneert zijn genoeg om te ver langs de landingzone door te schieten. Klein stressmomentje, maar tijd voor paniek is er niet. De aarde komt immers onverminderd dichterbij. Dus snel een alternatieve landingzone zoeken, windrichting controleren, obstakels vermijden en landen in een droge rivierbedding zo’n honderd meter verderop. Hetzelfde zou Nadieh twee vluchten later gebeuren als ze tijdens een radio-oefening per ongeluk een verkeerde knop in duwt. Gelukkig merkt ze het uitblijven van correcties van Marcelo snel op en weet zonder grote problemen zelf de landingzone te bereiken. Op een meter na, een landing in de struiken tot gevolg. Kleinigheidjes die niet meer dan een paar schrammen en een enkele blauwe plek tot gevolg hebben.

Elke vlucht zijn we een beetje meer ontspannen, hebben we meer tijd om te genieten en vooral meer tijd om gevoel te krijgen voor de glider. De laatste twee vluchten vliegen we alleen, zonder instructies, zonder correcties en met een 360- en ‘Ears’-manouvre als kers op de taart. Nadieh wint wat zachte landingen betreft met 5-3 van Ruben en maar wat trots op ons zelf en elkaar sluiten we de cursus af met een overheerlijk en gigantisch biefstuk, een lekkere fles wijn en het magische gevoel van het vliegen voor altijd in ons geheugen.