Even tussendoor: Bulli-lust!

Terwijl wan-der-lust.nl nog lekker relaxed in Guayara-Merín zit, hebben we Bolivia eigenlijk al lang en breed verlaten. Sterker nog, we staan op het punt zelfs Peru alweer te verlaten. Over twee dagen vliegen we van Lima naar… huis! Via een kleine tussenstop in Washington DC en New York City. Onze reis zit erop, maar niet heus. De reis door Zuid-Amerika zit erop, maar er zijn natuurlijk plannen. Want het verlanglijstje van bestemmingen blijft groeien. Met elk nieuw land, elke nieuwe stad, na elke avond verhalen uitwisselen met andere reizigers, geïnspireerd door facebookgroepen en reisblogs komen er landen en regio’s die we moeten bezoeken bij. We willen niet eens per se weg uit Zuid-Amerika, we hebben het er naar onze zin en er zijn na Paraguay, Uruguay, Argentinië, Chili, Bolivia, Peru en een klein stukje Brazilië nog een heleboel landen over. Toch hebben we ook wel behoefte aan iets écht nieuws.

Toen we in 2015 plannen maakten voor het vervolg van onze reis besloten we via China en ‘The Stans’ naar Europa terug te reizen. Dat avontuur ging niet door, maar centraal Azië is één van die regio’s die sindsdien een prominent plekje inneemt op onze verlanglijst. Een half jaar geleden raakten we op Camping Güino in Puerto Natales aan de praat met Arnold, een Nederlandse avonturier die centraal Azië per fiets doorkruiste alvorens naar Patagonië te vliegen. Sindsdien fantaseren we over een vervolg van onze reis richting landen als Kyrgistan, Turkmenistan en Iran. En backpacken we dan, kan liften in die landen? Of willen we misschien toch eens per motor op reis? Antwoord op die vraag vonden we in de Horizons Unlimited Facebookgroep. Het beste voertuig om mee te reizen is het voertuig dat je hebt. Nou heeft onze Toyota Yaris zich tijdens roadtrips door onder andere Zweden, Portugal en Hongarije al bewezen, maar dat zou toch een beetje saai zijn. Dus vertrekken we over een paar weken met onze inmiddels vijftig jaar oude Volkswagenbus oostwaarts, de Bosporus over op weg naar het voormalig Perzische rijk en de zijderoute. En misschien wel het belangrijkste van alles: Als we een beetje handig plannen zijn we in Nederland als ons kleine neefje geboren wordt!

Voor onze roadtrip door de Stans moeten wel wat voorbereidingen getroffen worden. Veel dingen kunnen we online regelen, bestellen of voorbereiden. Zo kennen we ondertussen alle ins en outs over de visumprocedures van de betreffende landen. Ook de aanvraag voor het Carnet de Pasage is met wat hulp uit Wijlre de deur uit. Het Carnet de Pasage is een soort paspoort voor onze bus, dat net als onze paspoorten bij elke grensovergang gestempeld dient te worden. Maar er moeten ook nog wat dingen aan de Bulli gebeuren. Vooral de originele vijftig jaar oude motor en versnellingsbak moeten écht even worden nagekeken. Gelukkig vinden we in Lemiers en Simpelveld twee enthousiast knikkende mannen als we (inmiddels vier maanden geleden) vanuit Coyhaique skypen om te vragen of ze ons willen helpen. De Bulli wordt naast een paar verse PK’s voorzien van nieuwe lagers, rem- en brandstofleidingen. Zo hoeven we de grootste en meest tijdrovende klussen zelf niet meer te doen in de korte tijd die we straks in Nederland hebben. De lijst met voorbereidingen is immers lang genoeg.

Ons resten nog een paar dagen in Lima, vier dagen in Washington DC en vier dagen in New York City. Maar we springen weer terug in de tijd, terug naar Bolivia en twee lange hobbelige busritten. We moeten immers van Guaraya-Merín terug naar La Paz en besluiten de reis in twee etappes te verdelen. We hebben geluk dat het regenseizoen vroeg ten einde lijkt te komen. De vijftien uur durende rit naar Rurrenabaque is geheel onverhard en we moeten ons bij vlagen met twee handen aan onze stoelen vasthouden. De backpacks komen onherkenbaar rood gekleurd van het stof uit de bus tevoorschijn en tijdens de nachtelijke rit van Rurrenabaque naar La Paz gaat het er niet veel comfortabeler aan toe. In Rurrenabaque beklimmen we een heuvel aan de rand van het dorp voor een mooi uitzicht over de rivieren en de jungle. Tijdens de afdaling krijgt Ruben de schrik van zijn leven als er opeens een slang voor zijn voeten uit een boom valt en er vandoor schiet.

Terug in La Paz zijn we blij verrast door de chocolade paaseieren die overal op straat worden verkocht. We kopen een grote zak en koken vier eitjes voor een gezellig paasontbijt. Door heel de stad zijn er in de heilige week voor en tijdens pasen grote processies en andere festiviteiten. Tijdens ons eerste bezoek aan La Paz zijn we een beetje verslaafd geraakt aan het reizen met de Teleférico en ook nu gebruiken we het uitgebreide kabelbaannetwerk om van het uitzicht te genieten en nieuwe delen van de stad te verkennen. Voordat we La Paz verlaten en onze reis richting Lago Titicaca vervolgen, bezoeken we de ruïnes van Tiwanaku. De hoofdstad van het enorme Tiwanakurijk herbergt een paar indrukwekkende tempels en enkele bouwwerken of gedeeltes daarvan zijn bloot gelegd en te bewonderen in het park en twee musea. We struinen nog een avond door de smalle steegjes en marktkraampjes in La Paz en stappen de volgende ochtend in de bus naar Copacabana aan het Titicacameer.